AŞKOLYA

Kýrgýn cümle
sanki bir köz..
Uzak sýnýrlarý ufkumun,
delice, içimde;
bir baþkasý..

Kanatlarý gökleri kaplayan melek,
azabý vicdanýmýn, ey yürek!
Bir tüy düþtü beka saflarýndan,
yazarým banarak denizlere..
Düþer kelimelerim kýzgýn volkanlar üzerine,
taþarým..

Duman olur kokteyli acý soðuklara,
Yaðmur olur yaðarým,
sen; can alýcý cümle,
kaybolduðum ülke, psikolya..
Sorgun cezbelerinde kendimden geçerek
aralamak hayatý heyhat; manolya..

Keþmakeþ sarýyor dört bir yaný,
bir duman daha, uyuþurken damarlarým,
ucu ölüm kokan o derin nefes..
Telezzüz-ü daimi gibisin, müebbet enkaz.
Ve kalýrsýn ifratýn debdebesinde,
muallak istikbal serzeniþi,
yutak sýkýþýp geçmez olur lokma..
Korkma; seni vurmaz senden baþkasý
deðiþse de namlular,
Mermi hep koyduðun yerde..

Dayanak noktalarýn sirküleri sanrý sevdalarý,
olur tekdüze..
Müteferrik mabedlerde aradýðýn tek ilahý,
aldýðýn tek nefeste verirken
düþlerine düþen malayani silüeti gölge sanýp
aþýk olmanýn nedir izahý?

Rengarenk kütüb-ü efdal içinde soluk bir sayfa,
araladýn ve gördüðün envara içinde aþkolya..
Nedir benliðinden berî tanýtan seni sana?
Küçük bir papatyada aldýðýn enfes koku,
kalbinden de öte..
tanýþtýðýn yolcu
hala son durakta...





















Sosyal Medyada Paylaşın: