ALNIMDAN ÖPSÜN AŞK...

Yeknesak dokunuþlarý kaderin,
Ýnleyen kelimeleri baðrýma basýp da her gün
Çocuk neþemle hemhalým epeydir
Bakma sen hüzünlü durduðuma
Diyen nidalara karýþýrken sesi yüreðimin.

Zaman en acýmasýz hýrsýz
Bir cebimde aþka dair nice söylem,
Ramýndayým ömrün zaman zaman
Çatýk kaþlarým olsa da
Eþlik eden o terennümüne garip benliðimin.
Saf tuttuðumun basireti,
Saflýðýmýn en nankör ve bonkör ihaneti
Serlerimi yaymýþým da ayaklarýna rahmetin
Sýrlarýma sahip çýkmaz mý Rabbim?

Gün gibiyim,
Ölgün bir gül gibiyim belki de:
Meylerim en derininden bir sevda busesine
Lakin alnýmdan öpsün aþk
Ve helalinden sevsin demelere mahal
Ne bir kelam ne de cürüm
Yine kýskacýndayým bilinmezin
Ve tutulan aya bakýp da dalarken hülyalara
Dem vurduðum tüm densizliðimle
Melek saflýðýnda belli ki baðlanan basiretim.

Deme de asla,
Hayrola?
Desen de olur aslýnda
Hem lafý mý olur iki dost arasýnda?
Kapýldým giderim o densiz rüzgâra
Sihrim yine gölgeli,
Sivrildiðim bunca þiir de ölümüne rahmet okurken
Onca belayý savuran annemin dualarýnda.

Kapýlmýþlýðým yine aþka
Belli ki asla hayra alamet deðil.
Ben ki meftun;
Beni ki kör cahil;
Ben ki koca bir yufka yürek;
Ellerimle öldürdüm nefreti ve ihaneti
Beni sor sadece ehli kelam
Aþkýn da münhasýr sahibine
Satýlmýþlýðýný yüreklerin
Ne tanýrým ne bilirim;
Aþk yolunda bedelleri ömürlük saf sevgilerin müridiyim.

Sosyal Medyada Paylaşın: