Bir þiire bile konu olamamýþ aþklar var Gün batýmini görememiþ Yersiz ve zamansýz vurgun yemiþ Hüzün kokulu aþklar... Ve geride sonlarý hazin Yalnýzlýða müebbet hüküm giymis , güz yorgunu aþýklar...
O bahtsýz aþýklar ki Kanarlar ince ince . Ve bilirler yar neymiþ yara neymiþ? Aþk dediðin zehirli ok yar dediðin keskin býçak Bilirler ki ne acý...kýymet bilmezi sevince dünya kaç bucak ...
Bir þiiri bile hakedememiþ aþklar var Gün doðumunu görememiþ Ve elleri bomboþ aþýklar ... Yürekleri loþ , yürekleri ýþýksýz, yürekleri viran ... Son hayat emareleri de Can vermede vefasýzýn ardýndan ... þimdiki sevdalar yalan ,vallahi yalan Karanlikla yuzleþirken geride kalan Ömrün tavý geçmis ,ocakta köz tükenmiþ Ayýrt edilmez olmuþ sevda Aþk neymiþ...Ateþ neymiþ... Yâri giderken izlemekmis cehennem Tutunamadigin her bir aný yürekte kor Bir þiiri bile haketmemis aþklar var Anlamasý zor
Ayþegül BAHÇECÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül bahçeci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.