Yine de sevseydin, Félix Arvers, Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Yine de, beni sevseydin ! eðer bu þaka
Gizlice çimlenseydi ve kök salsaydý ;
Eðer, þahsýmý aldatan, Mari (Marie) , aðzýyla
Ve kalbiyle sevgilim diye çaðýrmýþ olsaydý!
**
Eðer seni aldatsaydým, ve alaycý gülümsememi
O derece etkili ve çok hoþ göstermeyi bilseydim.
Saf kalbin aldanmasýna imkan verebilseydi
Kalbimde hiç olmayan bir aþkýn benzerlerine.
**
Ýkisinin de vay haline! Er geç bu göz boyama
Meyvelerini verecek kederden, ve acýdan yana;
Hiç bir þey yapmayan sen, zavallý yaratýk, ve sen,
Benim gibi, üzüntünün yarýsýný alacaksýn payýna düþen.
**
Onu düþündüðümde, gerçeði söylersem; yine de...
Ey kadýnlar! Bizden olaný biraz düþünün!
Yeter ki , yalandan gülen bu ses
Dizlerine ulaþan aþkýn selleri olsun.
**
Çiçekli bir dalda bir çocuk beþiði gibi,
Mutluluðumu adýmlarýna baðlamýþsam ,
Felaket, yine felaket ! Zira bu kez, Mari (Marie),
Heyhat ! Sevmeyen sen olacaksýn beni !
**
O halde bu senin kanunun muydu, sefil tabiat.
Hayal ettiðim hedeften hep geride kalmak,
Ve her yaratýðýn kalbine ancak
Ümitsiz bir arzu, ve sessiz bir yanký koymak !
**
Ey uðursuzluk! Senin isteðin miydi bu,
Bir dileðin ancak hep bir kýsmýný yerine getirmek ,
Ve bu hayat için bir tek gelecek mi var,
Bizi sevenden nefret etmek, ya da bizden nefret edeni sevmek.

Félix Arvers (1806-1850 )
Çev. Sunar Yazýcýoðlu

Sosyal Medyada Paylaşın: