Cam tavanda birikir bazen söylemek istediklerim.
Bir umutla bin parçaya bölünür yüreðim.
Dizlerimi böðrüme çeker öylece kalýrým.
Kimi zaman bir kaþ çatýþ
kimi zaman yüzümde geniþler gülümseyiþim.
’Ýçimde bir atlý koþar bin kanatla’ bazen
gül damlasýnda boðulurum gül bahçesinde.
Yüreðimdeki yarayý ele verse de gözlerim,
ne haziran yaðmurlarý alabilir bu gözlerin nemini
ne de toprak bile bilir hasretin böylesini.
Bir makam tuttururum en fiyakalýsýndan
oynak bir akþamýn koynunda.
Sohbet kokar aklým hala
Ýstanbul siner üzerime bir kez daha.
Direngen bir dehliz olur anýlar
kocamýþ bir köpek dolanýr sokaklarýnda.
Boðuk yankýlarý ulaþýr geçmiþin alaborasýna
Kusarým avuntularý karþý kaldýrýma.
Uyum yasalarý çýkartýrým kendime büyük alkýþlarla.
Sözcüklerin sana kalkan ellerinde
toplarým parmak izlerini.
hadi bulun yalancýyý der gibi
direnirim sessizliðe...
Hatýralar gerçek, umutlarda bir þey var
Her acý diðerinin uzaklýðý ile oyalayamýyor kendini
sýðdýramazken yalnýzlýðý sen(siz)liðime.
Ellerinden tutuyorum geçmiþi yürüyoruz birlikte
en dibinden gözlerinin kahvesinde...
ferda,ca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.