Zamanýn ýrmaðýndan akýyorken gece
en ücra köþesinde yine ben varým iþte.
Göðsümde bir nazar duasý
içimde on yedi yaþ heyecaný.
Duygularýmýn güvercinleri kuþatýyor
her yaný.
Sesimin mavisine takýlýyor
pembe kanatlý kuþlar...
Dolaþýyoruz Ýstanbul’u
düþlerimiz yorulana kadar.
Gece deniz ve biz.
iki kiþilik rüzgarla kesiliyor nefesimiz.
O’nu bende paylaþýp
beni O’na veriyorum .
Yalnýz fotoðraflar buluþuyor gerçeði ile.
Nisan kokulu bir adam oturuyor
yüreðimin en güzel yerinde.
Yorgun yýldýzlar parlýyor
göz bebeklerimizde.
Denizin dibinde tutuþuyor ellerimiz gizlice
Özetleniyor hayatýmýz her dilde
Adý aþk olan bir çocuk doðuyor
özlem dolu günlere...
ferda,ca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.