GÜZ ŞARKISI

“Baþkalarýnýn bilmediðini bir tek sen biliyorsan yandýn! Benim gibi yapayalnýz kalýrsýn. Ýçin için çürür, ama ölemezsin... Çünkü hiç yorulmazsýn.” (Sema Kaygusuz, Esir Sözler Kuyusu baþlýklý öyküden)
---
kül yüzüne ne yaðmurlar yakýþtýrdýðým
melâl bulduðum, lâl olduðum, helâl solduðum
içimin yangýnlarýný tutuþturan zümrüdüanka ey
fay hatlarý kalbimin

zincirlerinden boþanmýþ bir lodosun uðultusunda buluþalým seninle
isyankârlýk alfâbesine hüzünkeþ harfler ekleyelim
tekinsiz bir sultanahmet ikindisinde
allahtan alacaklý insanlarla dertleþelim
astýðý astýk, kestiði kestik adamlarla dövüþe-sövüþe

kekeme bir zamanýn koynunda semirirken güz
atlar ve bulutlar ve çocuklar, köçekler
kötücüllükleri iterken yaþamaklardan bir bir
deniz eskisi çýrpýnýþlar üþüþür senin kalbine
burukluklarla bezenmiþ mahzurlu güzellikler

bak, ben senin kalbine milimi milimine
ergittiðim bu þiiri devrediyorum
orostopolluklar oradayken hazýr ve nâzýr
ve hiç kimsenin gözyaþý kimseninkine deðmezken

susma öyleyse, susmanýn sýrasý deðil

(*): ÞiirceDergi, Þubat 1991, Sayý 2

Sosyal Medyada Paylaşın: