BİR DÜZİNE ÇAKILTAŞI

ilk konuþtuðumuz günü anýmsar mýsýn
hurda bir geminin gölgesindeydik
üstümüze ölü kuþlar yaðmýþtý
uzaklara dalýyordu gözlerin ikide bir
cebinde bir düzine çakýltaþý duruyordu
birincisini benim adýma saklýyormuþsun
ikincisini talan edilmiþ hayatlar için
üçüncüsünü kýsa vâdeli sevinçler için
yetimhâneler adýna dördüncüsünü
beþincisini âsaf hâlet çelebi için
külrengi bir tebessüm için altýncýsýný
yedincisini alev kanatlý kuðular için
sekizincisini kalpte kýrýlan kilitler için
dokuzuncusunu süzülmüþ özlemler için
kanatýlmýþ akþamüstleri için onuncusunu
onbirincisini inceltilmiþ sabýrlar için
onikincisini ise söylememiþtin
-bütün çakýltaþlarýnýn toplamý mýydý
seni bu noktada zorlayamazdým
dalýp dalýp gidiyordun uzaklara
bunu kirpik uçlarýndan anlamýþtým
kaþlarýnýn arasýndaki küstümotundan
anlamýþtým bunu ve sana sezdirmeden
uyuz bir köpek gibi sýzýldamýþtým
yýrtýlmýþ hâli gibi gökkuþaðýnýn
mürekkep lekesi ve kýrýk iskemle gibi
kalakalmýþtým olduðum yerde
senin elinde: iki dal aþkmerdiveni
benim yüzümde: yanýk harman kokusu
seslendiremediðim o ezgilerle

(*): "Eksik Kýrlangýç" kitabýmdan
Sosyal Medyada Paylaşın: