YOKLUĞUNUN ŞİİRİ
sen yoksun ya, sevinçler de yok
göðsüm daralýyor kederden
nasýl ve nerde büyüyor þimdi
ilk dizesi þiirimin, hangi hüzünden
sâhi, hangi mevsim ikimizindi
þaþkýn bir çocuk gibi bakýnýyorum
hayata, yüreðime, çiseleyen yaðmura
boynum bükük, öyle akýyorum
özenle biriktirdiðim gözyaþlarýma
en vurucu þiirlerimi yakýyorum
hepsi kaçak görüþmelerimizden kalan anýlar
sesindeki incelik, kesik kesik gülüþlerin
bir yangýný ötekiyle buluþturuyor
ne kadar çok þey varsa, bildiðim bilmediðim
ah, tüm seviþmelere kan karýþýyor
hunharca çullanýyor üstüme karanlýðý
çetelesi tutulmuþ zehirli sözlerin
bir zýndýk oluyorum sonrasý durduk yerde
gelip kurtarsa beni yumuþacýk yüreðin
katýþýksýz acýlar üþüþüyor beynime
ukalâyým, farkýndayým, herkes farkýnda
tebâ’nýn ve töre’nin tapusunu deldiðimin
sað yaným, yýkýk bir gül; sol yanýmsa firarda
yanýlsamadan da öte, sanrýlar içindeyim
adým kötüye çýkmýþ, sanki umrumda
Berfin Bahar, Mayýs 2017, Sayý 231
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.