Gece düþünüyor…
I.
Kentin rüzgârlarýný ç/alýyor saçlarým
nicedir yalnýz sarýlarla
daraldýkça çekiyorum nefes nefes
uzun uzun soluklanýyor adýn
en içli besteler düþüyor
þarkýlar söylüyorum sevince
sen uyurken ben...
bir sandal, ahþap bir evle
bahçesi nilüfer havuzu
yetiyor düþüme
denizim mavi, yüküm dalga
su damlasý bir düþ kývrýlarak
süzülür teninin hasret kuyularýna
ömrüm uzar ne zaman rüyaya dalsa
güzel þey umuda uyumak…
ihtiyar bir iskelede bekliyor yüzüm
üstünde aþka yürüyen adýmlarla
þehri dizelerle vuruyorum
kimse uyanmýyor
þiþþtt þiir uyuyor…
gün beyazlýyor karný acýkýyor güneþin
insan kokusu düþüyor yaþama
ben sana…
II.
Gün uyanýyor…
ne derin kuyulardan çýktýk
ne uçurumlardan düþtük
ne kabýna sýðdý delisi yürek
ömür kadehinde üzgüler içti þarap
örtüp kendini yakut acýya býrakarak
örselendi ayyaþ uyaklar…
III.
Gün gülümsüyor…
karanlýktan çýkýyor gözlerim
her sabah sana uyanarak
sýyrýlýp asi yalnýzlýktan
güneþe gülücük satýyorum
beklemek güzel þey oysa
þiire dudaklarýmla dokunmakta…