Yokluðun gama benziyor, Yüreðimin üstünde duran bir aðýrlýða. Nefesimi kursaðým da býrakan, Göðümde ki maviyi solduran bir hicrana. Aþk benim dert benim ve dahasý.. Burada senin payýn yok deðil mi? Gamze çukurlarýna dolan gülücük, O senden habersiz geldi. Hayallerimize giren kýzýn elleri küçücük, Ayný hayale katýk olmak tesadüf... Raslantýlara iman ’Mevl’aaya gülünç. Göz bebeðime dolan mukadderat. Yokluðunun soðukluðunu inkarlarýný örtmeez, Istesem de dudaklarým yüreðine deðmez. Boþ ver sevgilim sen yoksun. Bende sen diye bir kitaba iman yok artýk,. 12,04,2017 Refiya Kýran..
Sosyal Medyada Paylaşın:
REFİYA KIRAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.