Tehirli

ben özlemekten dönerken
ayaklarýna kara sular indi hasretin
pastel suratlý bir ihtiyar kadar
yoruldu anýlar


bulutlarýn hafýzasýnda rötarlý yaðmurlar
gözlerinden sökülen rimel yamalarý
eprimiþ dudaklarýn, tuz tadý ve ýslak
böyle dönmemeliydim biliyorum
bu denli saðanak
yeþili ezen bir mevsimde tehirli bu hüzün
asýl yoran beklemek deðil
geç kalýþý yaðmurlarýn
topraðýn sonraki sayfasýna
çiçeklerin diliyle yazýlmýþ bir þiir senin yüzün


aðlama diyorum
gözünden bir damla düþse göðün arteri çatlar
akþam olur ne bileyim ezan okunur oyun biter
topunu keserler baþka topu olmayan bir çocuðun
gürültüyle iner ümidin þalterleri
oysa gülmek, dudaklarýna yakýþan en çocuksu eylem
tenefüs zili, mavi önlük ve ilköðretim
yanaklarýnda iptila tebessüm çukurlarý
ah bir gülsen evime dönerim
annem açar kapýyý gülsen


birlikte olsak aný olurdu hatýralarýn adý
olmadý
gel, durdur bu kaný
hatýrlayalým





emreyýlmaz / 2017
Sosyal Medyada Paylaşın: