Gün Aydıran

susmaný sevmiyorum, sen susunca gök acýyor
kuþ uykularý, dut gibi yalnýz
býkmadýn mý bu delinmez karanlýktan
aðzýnda gevelediðin yýldýzlar bir hicretin telaþý
parýldayan sessizlik ayrýlýða mihman


böylesi kuzgun gecede
gözlerin sebep deðilse
ne becerdi bu köpüklü laciverdi
öyle gülme
gün bile deðil ahmak güneþin derdi
yerlere saçýlan bu küllü sarýþýn
bu milyon farklý tonda ölüm
astrolojik bir bilmece olamaz
senin bu gök olaylarýyla bir kan baðýn olmalý
bu gülüþüne yalnýzca mimik denemez yoksa
izahý izafi, yüzünün bu tanrýsal mimarisi
bu mermer kadar soðuk bu küçük yunan mucizesi
biliyorum mikelanj bile þaþkýn öldüðü yerde


öyle gülme
büyülü elleriyle bizzat monet çizmiþ gibi
nefes dahi alýnmaz güldüðün irtifada
bu gözlerimde büyüttüðün çiy
yüzüme düþmesin
o baharý yaþatmadýn, zemherinin çenesine baðlayacak
yeþili doðuran da senin dudaklarýn olmalý...
prematüre iklimleri aðýrlar gibi kurulan her devrik cümle
biraz da ondan devrik, bunca cümle
bunca gece
neyi gömdü karanlýða yýldýzlar
samanyolu mu bu denli kaygandý
dilek kaydýran gökte, gözlerin mi yoksa ?


konuþ istiyorum, sen konuþtuðunda gün ýþýyor
düþ perileri, dut gibi sarhoþ
görmedin mi ellerinle deldiðin ayý
bir gece deðil koskoca bir çað aktý aramýzdan
günaydýn sevgilim, gün aydý




emreyýlmaz/2017
Sosyal Medyada Paylaşın: