Aþk olmasa bilmem ki, þairler ne yazardý…
Varsa, yoksa derd-i aþk, her gün sevda yarasý!
Aþk güzel bir þeydi de, âþýk neden bizardý?
Neden bu âþýklarýn, hiç düzelmez arasý?
Dedim ki, tüm aþklarý vuslat vurur, öldürür!
Âþýk olanlar ancak, dost ve düþman güldürür…
Hepsini bir goncayken, dallarýnda soldurur;
Bence bu aþk denilen, hayatýn yüz karasý…
Ömrümde hep sevdim ben, ama âþýk olmadým!
Kara sevdaya düþüp, saçým, baþým yolmadým!
Baharýmda açýlýp, gonca iken solmadým;
Kimse duymadý benden, kara sevda narasý…
Aþký verin Allah’a, sevgi isteyin Ondan…
Sevmek en güzel duygu, vazgeçilmez ki candan!
Ýlahi aþkla dol hep, sonra ayrýl kervandan;
O zaman deðer bulur, kalbinin her darasý…
Ýlahi aþk ta olsa, teraziyi doðru tut!
Ne canlý iken gömül, ne de Mevlayý unut!
Zaten unutamazsýn, yaratanýn layemut!
Kurtarýr mý insaný, gözlerinin karasý?
Ne Mecnundum Leyla’ya, ne Aslýya Keremdim!
Ne öyle aþk peþinde, derde düþtüm, veremdim…
Yarataným nezdinde, zannýmca muhteremdim!
Akmasa da yanýmdan, þol Kevser’in deresi…
Antalya-2017/04
SÖZLÜK:
Bizar: býkmýþ, usanmýþ, bezgin…
Layemut: ölmez, ölümsüz…
Kevser: cennet ýrmaklarýnýn pýnarlarý…
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.