Tek bu âlemde deðil, kabrimde de gül olsun!
Yanda iðde dallarý, çiçek açsýn her bahar…
Güllerin goncasýnda, bir þeyda bülbül olsun!
Her beþ mart seherinde, tek sen uðra nazlý yar…
Hani “Hafýz’ýn kabri” baþýnda açan güller!
Her gün seher vaktinde, ötermiþ ya bülbüller…
Uzak olsa ne çýkar, bir oldukça gönüller!
Gül kanar, bülbül aðlar, yaþlara ne gerek var…
Gözden, gönülden ýrak, olan unutulur mu?
Sevenlerle, sevmeyen söyle, bir tutulur mu?
Bunlar aþikâr olsa, hiç yenir yutulur mu?
Ýþte o zaman gözler, aðlar hem de ah-u zar…
Sen yine de yalnýz gel, olsun el yokmuþ gibi!
Ben seninle dolarým, etrafým çokmuþ gibi…
Yýllarýn ötesinden, ortaya çýkmýþ gibi;
Hasretle sarýl n’olur, hem de sýký, sýký sar…
Antalya-2017/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.