Þimdi parmaðýmýzý, soktuk mu gözümüze?
Titreyip te kendine dönenler hani, nerde?
Taþlaþmýþ kalplerimiz, dönmüyor özümüze;
Esenlik arýyorduk, tümden düþtük ya derde…
Ýþte þimdi tezeði, avucumuzla yedik…
Bizden günahlar gitti, biz bu yol yanlýþ dedik!
Gafillerle bir olmuþ, birkaç akýldan güdük;
Muhtaç etti yurdumu, üç beþ korkak namerde…
Artýk tepinin durun, “ne yaptýk biz diyerek!”
Nesliniz çeker elbet, hesabý ödeyerek…
Bir enkaz býraktýnýz, onlara giderayak;
Birazdan yükselecek aðýtlar perde, perde…
Senin için mühim mi, ahýn gitmiþ vah kalmýþ!
Çocuklarýný düþün, hepsine eyvah kalmýþ!
Sanýrým torunlardan, her ferde bir ah kalmýþ;
Bülbüller suspus olmuþ, ötmüyor hiç seherde…
Nefsim için hiç deðil, üzüntüm neslim için…
Tüm korkum vatanýmý, düþmana teslim için!
Tek arzum, milletim ve cefakâr aslým için;
Yeter Allah’ým n’olur, koyma bizi kederde…
Üzülme… Galip gelen oynar elbet zil takýp!
Biraz da dalga geçer, arkandan ters ters bakýp!
Sakýn ciddiye alma, iþi, gücü býrakýp!
Deme onlara uyup, “erkeklik var ya serde…”
Antalya-2017/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.