þöyle dönüp baktým gökyüzüne gri bulutlarýn arkasýnda ellerimi uzatýp açýða çýkarmamý bekleyen güneþe olmaz dedim bu sakin yürüyen atýn ayaklarýyla durup nerdeyse seni indirecek yere nerde yere basacaksýn belirsizken ineceðin yer
yetiþmek zor kuþlarýn hýzýna arkalarýnda býrakýyorlar beni henüz güllerin dallarý kuru bülbül sessiz bir çýðlýðýn sessizliði bozmasýndan korkuyorum bir sürü koyunun aç bîlâç yazýya salýnmasýndan talan etmesinden ayak deðim her yeri çocuklarýn oyunu býrakmasýndan korkuyorum
bulut gibi evlerin de yüzleri aðladý aðlayacak sanki kimse sokaða çýkmýyor evlerden dýþarý burnunu henüz ininden çýkarmamýþ ayý kocaman ayaklarý kaparsa çýkýþ yerini baþýný örttükleri bile boþa giderse kýzlarýn gezerlerse ortalýkta deli deli bir kocanýn gagasýndan kurtulup uçmaya kalkarlarsa
yaðdý yaðacak bulutun mart huyu nisana el altýndan bir mesaj býrakmak mümkün mü yüzü güleç olsun, güler yüzlü çizilmiþ bir bebekten daha canlý gölge de güneþ de gireceði kalacaðý yeri bilsin aðaçlarý kesen eli kesse bir el de ölüm var dese, ölüm elinizde duysanýz canlýlarýn sesini sesiniz ahiret sorgucu olsa keþke inandýrdýðýnýz kadar inansanýz
güneþ daha orada yerinde misin?
30.03. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.