Rüzğarın üzüntüsü, Auguste Angellier, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabýn,
Olanlarýn acýsýný sana diyen rüzðara,
Zambaklarýn, leylaklarýn, güllerin ölümünü,
Bal mumunda donan o arý sürüsünü ;
Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabýn ?
O diyor ki yönetmekten yorgunum, üzgünüm ben,
Acý çeken hepsinin inlemesinden,
Çukura düþenle hep karþý karþýya geldim,
Hayatýn son bulduðu bir yerlere girenle ;
Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabýn,
Bir kalp yetebilir diye cevap verecek misin.
Neþe içinde þarký söyleyen birinin kalbi
Onu uzun yolunda teselli etmek için
Kýþýn kývrandýrdýðý o sonsuz tarlalarda ;
Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabýn ?
Nerede bulacaksýn, arzu eden bu kalbi
Bu sâkin bayramda olduðu gibi kalmayý,
Bu kalp gizli acýdan nasibini almamalý,
Ona o, ne balsam ve ne de mür olmalý;
Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabýn ?
Bu senin kalbin mi, ve sana demek mi lâzým
Kapalý dudaklarýnýn üstünden rüzðarýn alabileceðini
Olaylarýnkinden daha büyük bir üzüntüyü,
Bakýþlarýndaki, pek büyük bir ýstýrabý;
Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabýn ?
O zaman sevimli gülüþünle cevap ver ona
Aðýr zahmet taþýmak istemiyorsa
Geniþ hükümranlýðýnda topladýðýndan fazla
Dolaþmasýn, bir insanýn yanýnda ;
Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabýn ?
Auguste Angellier,
Çev. Sunar Yazýcýoðlu Þiirin aslý :
La tristesse du vent
Que veux-tu répondre au vent qui soupire,
Au vent qui te dit le chagrin des choses,
Le trépas des lis, des lilas, des roses,
Et des clairs essaims gelés dans la cire ;
Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Il dit qu’il est triste et las de conduire
Le gémissement de tout ce qui souffre,
De frôler toujours ce qui tombe au gouffre,
De passer partout où la vie expire ;
Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Lui répondras-tu qu’un cœur peut suffire.
Un seul cœur humain chantant dans la joie,
Pour le consoler de sa longue voie
Sur les champs sans fin que l’hiver déchire ;
Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Où trouveras-tu ce cœur qui désire
Rester ce qu’il est en sa calme fête,
Le cœur qui n’ait point de douleur secrète,
Pour laquelle il n’est ni baume, ni myrrhe ;
Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Sera-ce ton cœur, et faut-il te dire
Que le vent prendrait sur tes lèvres closes
Un chagrin plus grand que celui des choses,
Et dans ton regard, un plus haut martyre ;
Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Alors réponds-lui, de ton cher sourire,
Qu’il ne frôle pas les âmes humaines,
S’il ne veut porter de plus lourdes peines
Que celles qu’il cueille en son vaste empire ;
Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Auguste Angellier
Sosyal Medyada Paylaşın:
sunar yazıcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
Sonbahar şarkısı, Paul Verlaine, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Sonbahar, Alphonse de Lamartine, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Vadideki Uyuyan, Arthur Rimbaud, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
İki güzel göz için, Théophile Gautier, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Bir mutluluk rüyası, François Coppée, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Yaşıyorum, ölüyorum...(sone VIII), Louise Labé, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Deniz meltemi, José-Maria de Heredia, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Hasta sonbahar, Guillaume Apollinaire, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Sokakta, François Coppée, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Terör, Guy de Maupassant, Çev. Sunar Yazıcıoğlu