MÜDBİR KALAYIM

Çehresi kuzeye bakan kýyametin,
bu son ufkuna…
Olmayacak lütûf bir daha.
Ýllegal bir eylem gerek bana,
fütursuz bir söylem ki...
Meyl etmesin hiç kimse varlýðýna !
Elbet direneceðim en aðýr tecrimlere.
Geceler boyu uykusuzluklara,
sölpe umutlara, metel sevinçlere,
yeter ki;þerefli bir mazi kalsýn adýma,
Sadece bir defa tutsun nefesini,
O ‘aþk’ denilen týlsým…!
Kaf daðýnýn ayazý gibi,
sahra çölünün yazý gibi yaþasýn.
O yaþasýn ki; ben sermest olayým.
Sonra, mestane bir boþluk olussun içimde.
Yýldýzlar dahil bütün ýþýklar sönüversin.
Gökten baþýma devasa seng’ler düþsün.
Nehirler kurusun,rüzgarlar sussun.
Bir cehennem sýcaklýðý,
gelip içime baðdaþ kursun...
Razýyým,mihrabýmýn yarasýndan,
mazarratlarý,mabedime alayým...
Hýçkýrýklarým yumru, yumru, boðsun beni,
kýdým kýdým öldürsün…
O yaþasýn ki;ben müdbir kalayým.
Dilimin avazýna düðüm atýlmýþ bir kez,
iki kere iki dört edermiþ…
Hiç mi,hiç farketmez.
Kurulsun þu Mahkeme-i Kûbra !
Hangi salona sýðarsa sýðsýn bu hüzün !
Hangi Yargýç verecekse versin kararý!
Kötürüm bir düþ eðnine olmaz yararý.
Gerekçeden evvel okunsun hükmüm.
Nasýlsa aþk’a çýkacak bu türkünün adý.
“aþk olsun” diyen tek kiþi ben olayým,
iþte söylüyorum o sözü; aþk olsun sana!
O “aþk” denilen týlsýmýn, yasýnda…
Ben,melûl, ben maznun,ben müdbir kalayým.
Müþteba Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın: