düþman takmýþ süngüsünü
almýþ tankýný tüfeðini
sýnýrýmýzda bekliyor
her gün þehitler kalkýyor camiilerimizden
analar aðlýyor
o aðlatmaya kýyamadýklarýmýz
asker selâmýna duruyor eþler, kardeþler
zaman ölüyor
ölüyor insan’lýk
gökte koyu bir grilik
gözlerimizin önüne siyah bir perde indiriliyor
hatta tek göz geziyor kadýn, bakýþsýz
adým attýðý yer cennet deðil artýk
cehenneme varýyor
bu ayaklarýn altýný yakan, kavuran yol
yolcu yalnýz, yolcu silâhsýz
barýþ dedikleri o kilitli sandýk
kimin koltuðunun altýnda saklý
hazýr takýlacak apoletler
koltuklar, yerler
daha bitmedi Çanakkale savaþlarý
sürüyor hýrs
kanlý toprak görüyor üstünde gezineni
sahte aðlamalarý, sahipsiz yazgýyý
doðuyu batýyý planlananý, yapýlaný
biliyor kim akýtýyor gözyaþlarýmýzý
düþman duruyor karþýmýzda bayraðýný açmýþ
gel diyor, gücün yeterse yine vur
alttan alta kemiriyorlar vataný!
havada bir gariplik, bir sessiz haykýrýþ
gök bayraðýný açtý açacak
yer susturulmuþ biraz yaðmurla
karþýdan gülüyor düþman
kaþý çatýk halka
el ele vermesin diye bekliyor kardeþler
ayný savaþta, utkuda þehit olanlar bakýyor
nasýl yükselecek göklere bu bayrak
nasýl ezilecek kader olmayan düþman
ezilecek bit gibi duruyor baþýnda ülkemin!..
18. 03. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.