ilk seni yazarým
insan, halk
giysisinde acýnýn kaný
karanlýkta görülen
topraðý ekin ekin büyüten
sizlerden biriyim
burnunun direði sýzlayan
gecede un öðüten
zulmün tohumunu gören
yere indirilmiþ merdivende
aþ daðýtýrlar yukarlardan
kim aç kim tok
bütün çiçeklerin boynu bükülü
bülbül aðýtta yine
yöremize deðmemiþ el
canýmýza girmiþ görünür
yazýn derdinde deðilim
ne yazsam hoþ görünür
gözleri yaþlý topraðýn
halkýn yüreði
dilimizi saðamazlar
böyle atlanmaz çað!..
13. 06, 1990 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.