zaman tüm aðýrlýðýyla yýkýlýyor üzerime nefesi tutulmuþ devrilen günün akýþý sevinçler kýsýk ve gözler karanlýkta
yasak bir günün atlasýna yoksulluðumu asýyorum günün aþk kokan kýyýlarý yalnýzlýk çalýyor istemesem de maðlup yüreklerin sessizliðinde kahroluyorum
nasýl anlatayým umutlarýn düþük yapýþýný gecenin ellerinde belki eli kanlý gelecek sürüyor izimi belki de uçurum kýyýsýndaki bir tutam menekþedir gözlerin ve mevsimler ýþýðýnýn yetimi
daðlara çalsam hüznümü düþlerimi yýkar mý bulutlarýn ayaklanmýþ umutlarýn beþiði olur mu bu þehir
çýrýlçýplak anýlarýn uðultusu sonsuzluðu çaðýrýr geleceðe güzelleþirken gözleri önüne katar sevdiklerini uçurum yokluðuna