Ben Kimim Kİ?

Bir sandalye çek otur,
Hüzün baþ köþede, sen þöyle buyur;
Estikçe gürleþen yel,
Kederdeyim, beni dürten el...

Türküleri, hep bilinmezler çizer;
Sevilenler, her daim bilinmezler...
Müjde gibi, sevilene uzatýlan mektup;
Senin ne haddine? ey meczup!

Limandan seyrelen, seyrek dalgalar
Boþluða sürüklenen, çaresiz kayýklar;
Nefesinin notasýnda, þarký besteler
Ayrýlýðýn kýþlasýnda, þüheda bir asker...

Benim cüssem ne ki, seveyim!
Uzunlar diyarýnda, yaþayan cüceyim
Çelik pençeli kuzgunlarýn yemiyim
Körelmiþ aþktan, ip ince bileklerim...
Sosyal Medyada Paylaşın: