Bülbüller Ötmesin

Ýç geçirdik, herzaman ki çardakta
Anlamadýnýz; herkes gider dost kalýr.
Beklediðiniz güz yaðmurlarý,
Söylemesi güç, ancak baþka bahara kaldý.

Yýkýlsa dünya, baþ üstünde baþ,
Taþ üstünde taþ kalmasa,
Þu göletin dibinde, tek damlaya mahçup;
O heybetli tasý yere fýrlat, istemem elinden su.

Þen þakrak bülbüller ötmesin civarda,
Mezarsýz gömüldü, bitiþik evlerin yaný baþýnda;
Ölmeden, ölenlerin selamladýðý,
Topraksýz biten çiçeklerin kuru dalý.

Bir kalfa yoðuruyor çömleði,
Her söz, her dize çamurdan:
Hüzünlerle örüp, ateþten iþlediðim,
Topraða çarpan çamurlar, çamurlar...
Sosyal Medyada Paylaşın: