Barbara, Jacques Prévert, Çev.Sunar Yazıcıoğlu

Barbara hatýrla ;
O gün Brest’te aralýksýz yaðmur yaðýyordu,
Ve sen gülümseyerek yürüyordun,
Iþýl ýþýl , çok mutlu, ýslanmýþ
Yaðmurun altýnda ;
Barbara hatýrla!
Brest’de aralýksýz yaðmur yaðýyordu;
Siam sokaðýnda karþýlaþtýk seninle,
Gülümsüyordun.
Ve senin gibi ben de gülümsüyordum.
Hatýrla Barbara !
Ben seni tanýmýyordum ;
Sen de beni tanýmýyordun,
Hatýrla !
Yine de o günü hatýrla,
Unutma !
Bir adam kapýnýn sundurmasýna sýðýnmýþtý,
Ve sana adýnla seslendi,
Barbara !
Yaðmurun altýnda ona koþtun,
Sýrýlsýklam, çok mutlu, ýþýl ýþýldýn.
Onun kollarýna atýldýn,
Barbara bunu hatýrla !
Ve sen diyorsam kýzma bana,
Sevdiðim herkese sen derim de ondan.
Kendilerini ancak bir kere görsem de ;
Sen derim birbirini seven herkese,
Hatta onlarý tanýmasam bile.
Hatýrla Barbara !
Unutma !
Bu yaðan mâkul ve mutlu yaðmuru,
Senin mutlu yüzüne,
Bu mutlu þehre,
Bu yaðmur, denize,
Askeri tersaneye,
Ouestant’a giden vapura,
Ah ! Barbara !
Savaþ ne aptalca þey.
Þimdi ne geldi baþýna ?
Bu demir yaðmuru,
Kan, çelik, ateþ yaðmuru altýnda,
Ya seni kollarýnda sýkan,
Aþýkça,
Öldü mü, kayýp mý , yoksa hayatta mý hâlâ ?
Ah ! Barbara.
Brest’e aralýksýz yaðmur yaðýyor,
Önce yaðdýðý gibi ;
Ama bu ayný deðil, her þey altüst olmuþ.
Bu berbat bir matem ve üzüntü yaðmuru.
Fýrtýna hiç deðil,
Çelik, demir ve kan yaðmuru.
Basit deyiþiyle yaðmur bulutu,
Köpekler gibi geberten.
Kaybolan köpekler gibi ;
Zaman geçtikçe Brest’te,
Onlar uzaklarda çürüyecekler,
Brest’ten çok uzaklarda,
Geriye hiçbir þey kalmayan Brest’ten.

Jacques Prévert (1900-1977)
Çev.Sunar Yazýcýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: