sýðamadýðým sabahlardan düþtüm uzunca bir yola.
bu vakit sonsuzluk kadar uzun,
vakit, iþrak vaktinin esrarengiz fotoðraflarýndan bir kare.
ölümlü rüyalardan,
kýrgýk rüyalarýn su çektiði vakitten biraz sonra.
kim olduðumu hatýrlatan aynaya baktýðým vakitten biraz evveli.
sevmiyorum aynalarý
insanýn pýhtýdan olduðunu hatýrlatýyor
ve ne kadar deðiþken olduðunuda.
öðlene de sýðamýyorum,
yol alýyorum çocuðuna baðýran bir babanýn sesinden tutup.
izbe sofralarýn ekmek kýrýntýsý için dövüþtüðü parmaklarken
canýma kastediyordu kelimelerin israfý.
kapattým gözlerimi dinle(n)me sýrasý kulaklarýmda.
yalnýzlýk gömleðini giydiðimden beri
imtihan bu ya
hiç ýskalamýyor acizliðin everestinde
efil efil eserken beni.
bana masal okuma hayat!
bir þiir bu, týpký sana benziyor.
ben hep seni yaþadým þimdi biraz sen beni dinle!
herkes zihninde at koþtururken
ben umutlarýn çoðalan denizinde dalgalarla boðuþuyordum,
batmaya meyilliyken
çýrpýnýyordum.
öteliyordum içime dolan kasveti.
küçük sebepler bunlar hep biliyorum,
küçük sebeplerin büyümeye azimli olduðunu da.
imrendiðim tek þey vurdumduymazlýðý insanlarýn,
cümleleri yine ordu vaziyetinde ve sürekli taarruzdalar.
hüznüme tebessüm iliþivermiþken,
iþkenceye lüzum yoktu.
Zeynn