sonrasý malum þeyler iþte biliyorsun.
bir çift, yabancý olduðumuzun farkýna varýnca
beklentisizliðin izinden gider oldum.
sev(e)mediðim o demli bir bardak çay soframda,
gülüþlerim s’üzülürken bardaðýn üzerindeki yansýmada,
kendi içime acý d’oluyorum.
içimdeki gurbet sancýsýný sineye çekip,
birbirini terbiye etmeye ç’alýþan kalemimi ve kaðýdýmý alýp
sýhhatim için bu günün akþamýnýn gayretine asýlýyor..
þifâ dolu sözler sýralýyorum.
çok þeyin farkýnda olacak kadar iþittim yalanlarý.
çok þeyin farkýnda olunca
sabr için yüreðime sardunyalar ekiyor
þiirlerimin her cümlesini baðýþlýyorum.
fuzuli deðil sadakam al iþte bu sayfaya iðneliyorum.
merhametin çürüdüðü þu zamandan sýyrýlýp,
varsa vefâ kalýbý giyinmek istiyorum!
dünümden kuþlar gibi uçarken aylar
aðzý karanfil kokan insanlarýn dergâhýna sýðýnýyorum.
içim, meramýna eriþecek kadar yaralý
dýþým, sol omzunun hizasýnda çarpana imreniþim kadar kabuk baðlýyor.
zorlu yutkunmalarýn sýnýr tanýmadýðý
haftanýn yedinci gününün ertesi ciðerimde tütüyor.
burnumda kekik kokusuyla mýrýldanýyorum
ve kafamý bulanýk zamandan sýyýrýp
dizimde titreyiþinin tepesinde buluyorum kendimi.
bulutlarý pamuk zannettiðim çocukluðumla
kaðýtlara çizdiklerimi maviye boyayýþýmýn arasý çok geçmemiþken
dilimi toplayýp baktýðým da gözyüzüne
ne bulutlar pamukmuþ
ne maviye boyanmýþ
ne de bozguna uðramýþ rüzgâr,
meðer onlar benim,
ben onlarýn kýyametinden bi habermiþim.
sonrasý malum iþte biliyorsun..
mýþ muþlu zamanlar.
Zeynn