Büyükanne, Gérard de Nerval, Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Büyükannem öleli üç yýl oldu.
Hayýrsever kadýndý, - onu defnederken ,
Çok gerçek ve çok acý bir üzüntüyle.
Dostlar, akrabalar, herkes aðladý.

Yalnýz ben bir öte bir beri geziniyordum
Kederden, çok þaþkýn vaziyette;
Tabutuna yakýndým - biri beni azarladý ;
Ona göz yaþý dökmedim ve baðýrmadým diye.

Gürültü, hüzün çok çabuk geçti :
Üç yýldan bu yana öteki heyecanlar da,
Ýyilikler, þikayetler,- deðiþiklikler -
Anýsý duvarlardan bir bir silindi.


Bir ben onu düþünürüm, ve sýk sýk aðlarým ;
Üç yýldan beri, zamandan güç alarak,
Bir aðacýn kabuðuna oyulmuþ bir isim gibi,
Çok önceden gömüldü hatýrasý da !

Gérard de Nerval
Çev. Sunar Yazýcýoðlu

Þiirin aslý :

La grand’mère

Voici trois ans qu’est morte ma grand’mère,
La bonne femme, — et, quand on l’enterra,
Parents, amis, tout le monde pleura
D’une douleur bien vraie et bien amère.

Moi seul j’errais dans la maison, surpris
Plus que chagrin ; et, comme j’étais proche
De son cercueil, — quelqu’un me fit reproche
De voir cela sans larmes et sans cris.

Douleur bruyante est bien vite passée :
Depuis trois ans, d’autres émotions ,
Des biens, des maux, — des révolutions, —
Ont dans les murs sa mémoire effacée.

Moi seul j’y songe, et la pleure souvent ;
Depuis trois ans, par le temps prenant force,
Ainsi qu’un nom gravé dans une écorce,
Son souvenir se creuse plus avant !

Gérard de Nerval (1808-1855)
Sosyal Medyada Paylaşın: