Hiç tanýmadýðýn denizlere hasret kalmak, Kokusunu bilmedigin þehirleri sebebsiz özlemek, Boþluða uzanan ellerinin boþ kalmasý, Nedir bilmezsin sen. Asi bir çocuða dönen gecelerin senden çalan uykuyu, Ve ninnilerle geceyi uyutmaya çalýþmak, Etime iþleyen bir acý bu , geçmiyor. Yüreðimin her hücresini emiyor. Tüm acýlar alýþkanlýklarýndan, Da,ben her acida Annemi hatýrlýyorum. Acý birken birden ben oluyor . Sonrasý azaptan cennetler. Özlem denen þey zor, Bir leþe uyan demek daha kolay geliyor. Uyansýn arþi-ala , Uyansýn uyuttugum tüm acýlarým ! Baþka çözümüm yok.. Da,sen uyu uyanma sevgilim, Nenni nenni......
Sosyal Medyada Paylaşın:
REFİYA KIRAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.