ARTIK

Sana gel demek bana ait deðil artýk..
Bir sokak baþýnda ben,
Koca bir yolda sen hariç herkes...
Böyle hiç gelmiyecek gibi beklemek artýk,
Annemin evladýna yakýþmýyor.
Beklediðim boþluklardan anlýyorum,
Sanki sen deðilsin beklediðim.
Sen deðilsin gözlerimin ferini çalan benden,
Hiçbir þey sen deðilmiþ gibi
Halbuki: herþey sendin.
Denizlerimi yakanda,
Göðümü karartan da ,
Ýnandýðým umutlarý söndüren de sendin..
Ben böyle bin asýr beklerdim de,
Seni beklemek;
Yol kenarýna atýlmýþ itten sadakat beklemekten zor!
Ne sevmeme izin verdin;
Böyle koca bir yürek dolusu,
Ne de layýði gördün seni beklemekere..
Bundan sonra þeytan azabýna.,
Ölü mezarýna ,gök yaðmuruna kavuþabilir!
Benden vuslata izin!
Nazým’ada izin;
Dizeler yara yakilabilir.
Çünkü;ben onu beklemiyorum artýk....
!
Sosyal Medyada Paylaşın: