Kýrýlmayý öteleyip
baðýþlamayý öðreten an’lar
özlemin içleri harladýðý o mahur çabayý
ki
yok öyle katý kurallar hâlâ
hâlâ zira dünyanýn da baþý dönüyor
hepimizin içinde esen kavak yelleri
usulünce döktü yapraklarýmýzý
topraðý okþayan ýslak yaðmur þefkati gibi insanlýðý sevmek
sevmek insanlýðý düþünerek þu ölgün zamanlarda
hesapsýzca topraða kavuþan tohum demek.
Ki yeþerdikçe çoðalacak
çaðlayacak gözlerimizdeki ýþýklar
durulan fýrtýnalarýn sakinliði yerleþecek
mesken tutacak vicdanlara savunmalar
ve çoðalacak
kevser havuzlarýnda arýnmalar.
Kolay deðilmiþ bir doðruyu taþýmak dilde
zor olaný bir yetim gibi kucaklamak
s’aðýrlýðýn zûl hâli bunlar
döðünmeler delice
ve düþmeden yorulmalar.
Oysa bir bardak suydu ömür
kýrýlmadan o gümüþ hatýrlar
herþeyi b’ölünce anladýk heyhat
beyhude geçen günleri
vakti bitiren ego çýkmazlarýný
ve adýmladýkça uzaklaþan yollarý.
Esip geçti caddelerimizden bir aðulu rüzgâr gibi
yaþam süsü verilen elemler
hunhar silahlar yakýþtýrýldý ellere
küçük kurþunlar icad edilmeden daha
gömüldü o temiz yarýnlar
çocuklarýn ak göðüslerine.
þimdi bir bebeðin âhýndan berât etmeyi hayalleyin
kolaysa dünyayý ikna edin herþeyin bittiðine
çocuklarýn masallarýný ürkütmeden
bir ana yüreðini söndürün o kirli yaðmurlarýnýzla
ben de sevineyim..