-di’li zamanlarý aþtýk, þimdi herþey de biraz ’mýþ’ var...
Eksik bir þeyler
tam sandýðým herþey de
olmadýðýnýn gölgesi duvarlar ve
sandýðým da naftalinli anýlar
düþ’mekte bir çýð gibi yüzümde(n)
binbir parça sanmalar
en minik detaylar dað gibi yük
avcum da ince belli bardak ve o sadýk acýlar.
ki demsiz aslýnda çay
rengi uçuk reçelin
çileðin çekirdeði fazla
senin yaptýðýn gibi de deðil peynir
bir de
ekmek yarým d’ilim
su katýlmýþ aþ(k)lara
þifaymýþ pekmez solgun bahtýma
yað yasak bünyeye
yemezsem saðlýðýn tam olacak diyor doktorlar
ne alaka anne
herþeyi sensiz yaþamak gibi biraz da bu
-onsuz olacak ama tam olacak-mýþ-lar
yerine hâlâ ulaþmamýþ-mýþ muþtular-
kahvaltý tabaðým ayna
býçak fülüt
gözümde balonlaþmýþ hayallere iðne gibi çatalým
aklým merkezinden oynamýþcasýna mekansýz
kulaðýma yansýyan kliþe nakaratlar
"ayva çiçek açmýþ"
ki o’nlar
bu avuntular,
yorgun gönüllere bereketli umutlar.
O’ndan az
az da bundanmýþ
biraz bir’az insan alýþmalýymýþ eksiklere
herþey gerektiði gibi olmalýymýþ
deðil bence!
herþey üstadýn b’aðlamasýnýn tellerinde
"yaprak döker bir yanýmýz, bir yanýmýz bahar bahçe"
ellerim alnýmdan damlayan koyu yazgýya silgi
dertler meyilsiz ömür kumbaramda tükenmeye
ölesiye iþte herþey,
herþey öylesine anne..
...