Önce küçük seslerle yavaþ
beklentili çöküþler oturdu göðsümün alt kýsmýna
bir daðýn ýslak topraðý göçtü sanki
derine, çok diplere
sonra çýðlýklarým beklentisiz yükseldi
sanki rüzgârlarýmla yarýþtý içimdeki
savruldu kum taneciklerim
tam beklediðim noktadan
beklemediðim an da kýrýlýþ provalarý izledim
gözlerimden süzülen bir damlanýn uz sýcaklýðýyla
n’asýl bir yanýþtý sormayýn
ulaklar silebilirdi oysa
avazým yettiðince baðýrmalarýmý
iki cümle hamlesiyle
olamadý bir iyilik tanrý âþkýna.
Çok karýþýk! anlatamýyorum þu aný
o nefesim düðümlenip sesimi kaybedene dek
aðlamalarýmýn farkedilmediðini anladýðým,
boþuna kürek çekiþlerimi
yüzümün bakýmsýz salýnda gördüðümde
ve salýnýrken
sýzarken içime ateþ gibi sular.
-o zaman da sesim anlatamamýþtý
O an gibi iþte
boþaldý aklýmýn zembereði þu an
susuz bir çiçek
rengi solmuþ gökkuþaðý
pas tutmuþ demir
yosun sarmýþ taþ misâli
ne kadar negatiflik varsa müptela olmuþcasýna hayatýmda
adeta geçmiyor
ölüyor takvimimde günler güle oynaya.
Sonra o kýsýk týnýyý
uðuldayan kulaklarýmda
annemden kalma o sarý radyoda
bir akþam üstü d’inledi yorgunluðum
"bugün hiç tadým tuzum yok, üstelik çok huysuzum"
Kayboldu sesler sonra...
-sustum
Stop tuþuna basýp kestim acýmasýzca filmi
film saydým ikircikleri
hayatýn acý dilimli pastasýný kestim mis gibi
mum yaktým þaþkýnlýðýma
üstelik bir can kenarý mekân
nasýlsa kimse kimseyi anlamýyor dedim
bir çay içelim yanýnda ve geçti sayalým herþeyi
içelim ve unutsun dertleri ilk sýz’an
üstelik kýrýk bir can kenarý mekân.
Sessiz bir kedi gibi geçti vakit ayaklarýma sürünüp sonra
bense
b’asarak play tuþuna gülümsedim bir anýyý
daha..