Zifiri İnilti

Biz hangi musallanýn kendini bir türlü bulamayan adresiyiz?
Hangi karanlýðýn ortasýnda kendini kaybediþlerin iç çekiþleriyiz?
Hangi acýnýn adý?




Ölüm, arka sýrada oturan holiganlar kadar aðýr duruyor yaný baþýmda
Pencereleri açýp gökyüzünde savrulan rüzgârlarý seyrediyorum.
Sanki bilmeden bütün günahlarý ben iþlemiþ gibi
Katili bendim ölülerin.
Duvarlarýn ardýnda binlerce ses
‘’ - Tanrý buralara uðramýþ olsa gerek, her yer puslu kýrmýzý. ‘’
Kapý eþiðine uzanan bütün tozlarý silerek
Kafamýn üzerinde dolanan hayalleri silkeliyorum
Sahi yaþamak hangi renk?
Düþünüp duruyorum.
Gölgeme çarpan gri huzme,
Kimsesizliðini saklýyor gibi kaçýyor benden
Biraz aðýr aksak.




Birileri bana korkmam gerektiðini söylüyor duruyor
Ama ben aldýrýþ etmeden yürüyorum duvarlarýn üzerinde.
Tuhafýma giden binlerce kalabalýkta seni arýyor olmayý
Ýzah edemiyorum kimseye.
Eskitme mobilyalara benzeyen yüzünün çizgilerini ezberimden unuturken
Bir kýymýk batýyor içime
Etraf kan siyahý
Yerde duran halýnýn bitimsiz yanýna düþüyor tükürüklerim.
Dudaklarýmý kenetleyemiyorum birbirine
Titreyen ellerime ve çýðlýklarýma raðmen
Gözlerimi masanýn üzerine býrakýyorum.
Duvarda ki köstekli saat zamanýn bittiðini hatýrlattýkça bana
Kahkahalar atarak gülüyorum.
Çýldýrmýþ olmalýyým ama bundan rahatsýz deðilim.




Aynada kendimi hatýrlatan yüzümü inceliyorum
Saçlarýmýn yüzüme düþen halleri
Gözlerimin çizgilerini sevmiyorum.
Karþýmda duran adamýn bana bakýþlarýný anýmsýyorum
Onu tanýmýyorum
Onu gözlerim kýsýldýkça görmüyorum.
Saatin tik tak sesleri
Odanýn içinde yankýlanan nefes þýrýltýlarý
Ýçimden damlayan kan pýrtýlarý dahi
Anýmsayamýyorum…
Dudaklarýmda küflü bir koku, hafif bir tebessüm ile kafamý kaldýrýyorum
Gece daha ürkek duruyor penceremin ardýnda
Haftalardýr tezgâhta duran gül kadar soluk hissediyorum ellerimi
Gözlerimi usulca dizlerime yatýrarak kapatýyorum
Aklýma geliyor, mavisi hayatýn
Þuan gelmesi tuhafýma gidiyor
Gözlerim kapanýyor hiçbir þey
Göremiyorum…




Sonrasý?
Ölüm kadar zifiri…