Ayrýlýklar sek içilir
Yâr’adan öte…
Gri bir kentin ayaklarýna asarak ruhumu, en yoksun halimle sesleniyorum sana…
Ey içimin gurbeti
Yaðmurlara karýþan gözlerimden sayýyorum kirpik aralarýný.
Ve dudaklarýmýn arasýndan düþen damlalarla yürüyorum peþin sýra.
Kalbimin ortasýnda kýyama duran kemiklerimden
Düþüyorum göðüs hizana.
Üryan kalmýþ duâlarýmýn ardýnda saklanýyor kelimelerim
Bilsen ne kadar ürkekti seni seviþlerim…
Karanlýðýmda üþüyen ellerimden bihaber
Mum kýzýllýðýna aldanan gözlerimden okunur senli cümlelerim.
Kalbimin körpe sýðýnaðýnda sana hasrettir içim.
Aðýr aksak yürüyen ayaklarýmýn
Parmak uçlarýna dokun.
Düþün…
Kaç kadýn seve bilirdi elleri boynunda
Dizlerinden öte.
Tutsak edilen sözlerimin kenarýndan asýldýkça
Kendimi yýllarca bulamadýðým bir ömürden salýnýyorum ayakuçlarýna.
Baðrýmda biriktirdiðim sevdanýn
Üç atýþýnda kalmýþtý yüreðin.
Dilimde gecelerden bozma karanlýk
Pencere ardýnda uykuya yatýrdýðým acýlarýn adýydý
Ýçimde gezinen sancý.
Ey kýyamýna baþýmý devirdiðim
Sensizlik, ölüm uykusuna yatmak gibi bir þeydi.
Girdabýnda kayboluþlarým
Yürüdüðüm kaldýrýmlar kadar esrik
Gözlerim perdesinden çýkacak kadar kýzýl
Ve ben bir ölüyü andýracak kadar güzel deðilim.
Artýk bütün kadehler senin güzelliðine…
Zên. //OnDörtÞubat2017