penceremin pervazýnda serçeler
belki kar gider
tipi kalýr yüreðimde
ben kimsesiz bir aðýt gibi aðlarým
biraz üzgün
biraz hasret
burnumun dibinde tüter türküler
biraz sen
biraz o
biraz hepimiz
yurdumu kaybetmek korkusu yazar öyküler
düþlerimin göç yollarýnda kuþlar
her þey biraz
hayallerim teorik
yaþam pratik
üstüme üstüme gelir duvarlar
biraz ayrýlýk
biraz sevinç
biraz hüzün
iki dirhem bir çekirdek acýlar der örüntüler
empatimde onun kokusu
eski bir kimlik gibi yapýþýr alnýma
sonra
denizler lodos
daðlar poyraz
biraz rahmet
biraz merhamet
biraz senaryo yüreðime
biyometrik bir fotoðraf gibi
dalgalar kýrýlýrken kýyýlarýmda
ahýmdan vurur yýldýzlar
tükenir gözümde yaþ
biraz kadir kýymet
biraz bedir
biraz alamet
dinmiþ rüzgarlarýn ýslýðý içimde
uyanýrým
ruhumda toprak kokusu
mevsimlik bir özgürlük saçar çiçekler
biraz sensizim
biraz siyah
biraz beyaz
iþte öyle
bir yaným hep kimsesizler
Ocak/2017/Antalya
Sýtký Özkaya