iki bakýþ mýdýr hayat
yola gülle gibi basan adým
yeri utandýran yüzsüz insan
cahil savurtuþuyla rüzgârýný
dört iklimden kopan akýl
kendi gidiþini hazýrlar
daha baþýnda zincirleri kopuk aþk
deli taylar koþar belirsiz yolunda
güller teyellenip bir kenara býrakýlýr
insan gözünden akan gözyaþý
incinir ’gel’
ne kadar sözü vardý
geride býrakýp sevdayý
tül arkasýnda bir hayale koþardý
çocuk eline büyük gelirdi bu aðýr saz
naðmeler aþka övgü çalardý
sanki iki aðaç koþardý sevgiyle birbirine
deniz uzaktan susardý
ilk arada Türk filmi
bakýþýna ’son’ yazardý
yýllarca bitmezdi bu son
barýþ yapýlýr, hendekler kazýlýr, savaþ olur
çocuklar doðar
çocuklar ölür
dosdoðru bakýþtýr hayat..
27. 12. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.