Ben tuhaf þiirler okumayý severim
Lokmalar baðýmsýz koparken damaklarýmda
Týkýrtýlar þeker
Lýkýrtýsý çayýn
Sýcak bir ateþ
Beklerim gökyüzünü
En kimsesiz olduðu zamanda
Koparýlýr dileklerim
Bir yýldýzý var beni tanýyan
Uzunca zamandýr
Bide efsunluðu
sabahýn
Dinleyen sýkan bayan
En efsun vakitlerinde
Anlatýrým bende
ayan beyan
Hislerimi
Dedim ya hani
Tuhaf þiirleri bilirim bitek
Odur bahislerim
Bir od tanesi sinsice yakan
Kitabým tutuklu
Köþesine çekilmiþ
Açýk Sayfa yetmiþ beþ
Ayraç eski
Son satýr ýslak
Vakitlerden gecenin üçü
Kimsesizler delirmiþ gibi
Uluyorlar duyuyorum
Ve sakin yatak
Ansýzýn
Uyukluyorum
Evet tuhaf þiir okumayý severim
Ocakta
Ama býrakýn tuhafý
bir þiir bile okumadým
o ocakta
Anasý okudu topraðýn
Dolusu kurudu çýðlýðýn
Astarý boyadý sözleri
Gözleri süzdü dizeleri
Ama ben okumadým
Küstüm kuþlara
küstüm çünkü
Acýmadým o kimsesizlere
Yer yarýldý da ben gök ustu
Aþk dirildi de feryadý bastý
Ýstemek kaldý sadece
Ýstemek
Ama sadece istemekle kaldým
O kanatlarý
Bende bu yüzden ama’lardayým
Ama ne istedim olsun
Ama ne istedim göreyim
Bilmek mühimdi denilen
Bulmaktý zorunluluðu insanýn
Bendini
Çözmek gerek þifrelerini yaþamýn
Der gibi ötüþleri kuþlarýn
Ve salmak kendini
Gök gibi göklere...
Perde isli
Tik taký saatin
Küçük bir düþ
Ve bir gülüþle
Yeni bir güne
Kanatsýz
Uyandým...