yanýmda gibisin ama yoksun
karlý gök kadar beyaz bir þey
burnumun direðini sýzlatýyor
karakura yatýyor sanýyorum
bu beyaz gök üstüme devrilince
yüzüme yaklaþýp gözlerime bakan kim
elini uzatýp sýcaklýðýný duyduðum
kýþ aðacýma konan tek kuþ
yapraksýz dallarýn örtüsü
bilirsin sensizliðin öyküsü ömrüm
þiir yazmak isteðim
parmaklarýmýn hareketi
sürekli gördüðüm rüya
ýþýðýn pýr pýr etmesi içimde
düþlerin yanýlsamasý günüm
nerdesin diye söylediðim þarký
mehtabý birlikte seyrettiðimiz
varlýðýn ve yokluðun birbirine dolaþýk
sürekli çözmeye çalýþtýðým bir düðüm
beynimden kalbime mekik dokuyor
sende de olur mu bazen
bir görünüp bir kaybolmak
göz göze oturmak örneðin
yýldýzlar dans ederken gökyüzünde
bunca sorun içinde nerdee diyeceksin
karlandý aþkýn soðuk yelinde
o güzelim baharýn yazýn
ne açan bir çiçeði
ne dalý kaldý elimde..
23. 12. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.