usulca aðlar yaðmura güneþ
özsüz bitimsizlik susar
ah nasýl bir devrandýr ki
zaman kül tenhasýna çekilir
özlemenin gözleri ýslansa da,
buðulu
bir oluþum doðar
sen
turuncu mavisinde
perdahlýk uzaðý seyrediyor sanýrsýn
oysa hava küle sarýlýr
için ýslanýr
macun kývamýndaki duygular
uzaðý meylin eder
sonradan anlarsýn
hepsi de kendindeki sensin
bitiþler kimsesizdir
büyük hayaller misali dökülür yapraklarýn
sen kuru bir dal kalýrsýn yalnýzlýða
ayak izlerinde belirir yaprak hýþýrtýlarý
kaybolursun olmayan kelimelerde
susarsýn
toplanabilirsen kýrýntýlarýndan
savrulursun kocaman bir sonsuzluða
hem de tek baþýna
....