artýk
ömrüm deðiyor gözlerime
görünemeyen zaman,
zaman altý tozu gibi
sanki
ýþýklarý çalýyorlar hücrelerimden
sonra gýdým gýdým
serpiliyor avuçlarýma oyuncaklarým
nefesimdeki þiirler
buruþuk saatlerin ürkek yüreklerinde katkýsýz muamma
ve ben bir telaþla
sarý tebessümler
sürgülüyorum kirpiklerime
uyandýrýyorum
savaþan sessizliðimi
fakat
bütün küller vakitlere nefti
nasýl ki
sonsuzluk aðýr aksak
dolaþýr gölge düzeneklerinde
ve
kendi mürekkebine isyan eder fýsýltýlar
böyle bir þey
avuntulu enlemlerin geleceði
peki
suçlu kim ki
varlýðýn delilsizliðinde.
ruh kendi içindeki ýslak kalbiyle
yarýnlarý bedelsiz seviyorsa
....