KAYGISIZ VE UZAK

Ayrýlýklarýn tam orta yerindeyim.
Her gün biraz daha yalnýzlaþýyorum.
Bir kaçýþýn bir kopuþun anlamsýzlýðýndayým.
Bilinen bir masalýn baþ kahramanýyým.
Uzaklardan uzaða daha uzaða doðru adýmlarým.
Öyle bir belirsizlik var ki ne desem nafile.
Uzatýlan dost elleri aradým yoktular.
Bir çift güzel sözdü az da teselliydi beklenilen.
Bitmiþ beklediðim her ne varsa.
Acýlarýn yosun baðladýðý bir haldeyim.
Yakýndan uzaða ve kimsesiz.
Oysa ne çok koþmuþtum güler yüzlere.
Tereddütsüz uzandým uzanan ellere.
Utandým yanýmdan yöremden utandým.
Ýnsaným diyenlerin insanlýðýndan utandým.
Ýþte böyle bir karmaþanýn içindeyim.
Çekilip gidenleri izliyorum acýyarak.
Etrafýmdan ayrýlmayanlara bakýyorum.
Varla yok arasýnda dolanýp duranlara þaþýyorum.
Gidiþler anlamsýz geliþler anlamsýz.
Anlamsýzlýk içinde kalmýþ insanlýk.
Tam da orta yerindeyim bu hayatýn.
Her þeyden uzak.
Herkesten uzak.
Uzaklara daha uzaklara doðru adýmlarým.
Ben inatla uzaklarý adýmladým..
Nihayet yine gözlerimde kalan umutlar.
Sen.
Ben.
Bir de onlar iþte.
Ve de yitip giden derin kaygýlar..
Uzaklar kaygýsýz ve uzaktýlar.

Mehmet DEMÝR sk.
Sosyal Medyada Paylaşın: