Benim kýyýlarýnda dolaþtýðým deniz hala duruyor mu gözlerinde yeþile çalan gökyüzünden yere düþen yaðmurun kokusu topraktaki reyyan
sahi
yapraklarýna taktýðýn tüm renklerin gizi nerde tam olarak ne renkti gözlerin
... bende yaþýyorum hayatýn bir kýyýsýnda hayat bana en bilmediðim yerlerden soruyor adaleti ise insanlýktan uzakta boþluða dalýyor yorgun uykusuz gözlerim
bir çýban ki her oyulduðunda sýzlar sýzlar ta derinden çýkmaz canýn sesinde
ÖNCE ç-ALIP çýrparak ömrümü SONRA kuruþuna kadar har-CAYAN lar h-ADÝ görün bakýn yüzüme ve görün...
kül yaðar üstünüze acýyan yanýmdan bir tek ot bitmez içimde bu hiroþima dan sonra
dertler boðazýmda bir topak düðümken hayatý zakkum gibi içmeyi öðrendim ben acý bir katran dökülür dudaklarýmdan savrulur cümlelerde kývýlcýmlarý
h a n ç e r
çaresizlikti ömrüme sapladýðým farkýndaydým bir gün acýdan düþeceðimin
son birkez kalkmalýydým kalksam belkide koþacaktým
ahu.ca
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahucan merter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.