Yitirmiþim yürek serinliðimi günsüzlüðümde! Bir toz bulutu içinde kaldým nefessiz, Cansýz gülücüklerin ötesi bir can zoru bu; Bir görlük, dönüveren matem karanlýðýna!
Bir anlýk rehavetin açýlmaza kapýsý, Büyütür gözlerini bir mahkumun yüreðine! El, ayak öpen aklýndan Yitirmiþ benliðin, Atlamýþý üzerinden sevda yelinin!
Gizlemiþim kendimi Dönme dolaplarýnda! Ýþlemiþim benliðimi Özgür bir serde! Gün karasý deminden damýtmýþým özümü, Gül dikmiþim bahçeme kuþ kanadýndan!..
Eyler, tüm sevdalarý kendine yontar, Devleþen bir ben aynasý Büyüse de kalbi! Kýrýlmýþ kollarý Görmüyor gözü, Yitirmiþ yüreðini Üç beþ sarmala!..
Çýkmýþým kabuðumdan Bir gün ýþýðý! Yedi düvel gelse de Aklýmýn sýrrý! Azmetmiþtir mecaline Bir koyu þerbet, Gün bizim, umut bizim, sevda bizim þimdi!..
08.10.2016/Kadriye PERVAN/Kuþadasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadriye Pervan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.