"Bir gün gelir de unuturmuþ insan"... Böyle diyordu Þair... Böylelikle baþlattým ben Unutulmuþumun hikayesini..
Söylesene... Hangi gecenin karanlýðýyla baþladýn beni unutmaya? Bilmediðim bir zamanýn, Hangi takvim yapraðýnda karar kýldýn.. Beni buruþturup atmaya?
Söyle de bileyim.. Ne kadar debelendi yüreðin, Ruhunun en kavgacý yanýyla? "Unut" sözcüðündeki bir harfi öðrenebilmek için Kaç yýl köle olmayý vaad etti yüreðin sana?
Yazýk.. Sen unutmaya devam ediyorsun, Bense seni hatýrlamaya... Ben hatýrladýkça, Yeniden baþlýyorsun beni unutmaya...
Söyle ki bileyim .. Bir akþamüstü alacasýnda mý esmerleþtirdin unutuþunun sesini..? Güneþ batmaya yakýn mýydý beni unutmaya and içerken sen.. ? Kim bilir kaç saate sýðdýrdýn.. bir ömre sýðdýramadýðým hikayemizi.
Unut gitsin.. Unut silinsin.. Geri dönüþü olmasýn takvimlerin.. Unut ki.. Ýçilesi kalmasýn bardaktaki son çayýnlarýn... Unut .. Burada bitsin bu son umut .. Sosyal Medyada Paylaşın:
esra eren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.