YOKLUĞUN

Gölgem bile görmez sen farkýmdasýn
Ýçimde dýþýmde þu hýrkamdasýn
Fizan’a da kaçsam hep arkamdasýn
Nereden biliyor yokluðun beni

Sanýrsýn nikahlým mahremim soysuz
Gelinim oluyor düðünsüz toysuz
Kara gece gibi yýldýzsýz aysýz
Ýçine alýyor yokluðun beni

Doðumsun batýmsýn yüzün her yönde
Nereye dönersem durur en önde
Sana direnmeye hal mi var bende
Taþlara çalýyor yokluðun beni

Þu karþý bahçede bir kuþ ötüyor
Kuþun terennümü cana batýyor
Gecenin içine seni katýyor
Diline doluyor yokluðun beni

Kavalýn içinden çýkýp geliyor
Ýçimden huzuru söküp alýyor
Çobanýn sesinde bozlak oluyor
Daðlarda buluyor yokluðun beni

Ya benden oluyor ya kaderimden
Oysa kaçýyorum kendi serimden
Bir eski þarkýyla orta yerimden
Ýkiye bölüyor yokluðun beni

Sefil bülbül bile güle kavuþtu
Bedenler sarýldý tenler seviþti
Ferhatlar kalmadý çaðlar deðiþti
Daðlara salýyor yokluðun beni

Tükendim boþuna tersine aktým
Olmadý yolunda ömrümü yaktým
Gelip gelmemeyi sana býraktým
Çaresiz kýlýyor yokluðun beni

Z Ý Y A A C A R
05.10.2016/KONYA


Sosyal Medyada Paylaşın: