öyle aðýr ki
ýþýðýmý kapatan perde
sanki bütün dünya çekip
almýþ altýna
kapkara bir bakýþ fýrlatýyor
karanlýk uçlarýndan
neden bir türlü tekil olamýyorum.
on dört yaþýnda bir çocuk sürülüyor ölüme
yanýtý bu olmalý.
gitgide yüzünü kapatacak Kadýn’ým
yanýtý bu olmalý.
dinim lime lime edilmiþ
yanýtý bu olmalý.
ha aklýma gelmiþken
yaþamayý yazacaktým
ölüm börtü böcekle kalacaktý bir baþýna
olmazsa saçýndan sürüyerek
kaçýracaktým hayatý
uyandýracaktým
güneþli bir þarkýnýn koynunda
sofular sallanmayý býrakýp bir yerde
yaþamaya üye yazýlacaktý
bütün dernekler kurumlar sýraya girip
sevgi baðýþlayacaktý
boynunu doðrultacaktý
sararan bir çiçek
soracaktý
geldik mi acaba
yaþam duraðýna?
çok külfetli bir zulüm var insanlýðýn baþýnda
örtünün aðýrlýðý demek ki bundan
ayýn iki büklüm yürümesi
mevsimlerin teklemesi sarhoþ gibi
dünyanýn baþýnýn dönmesi
hâdi ordan!
kurallarý yoksullara yapanlar
eðersiz ata binmeyenler
hâdi!
yaþamaya gidiyorum ben
atýyorum üstümden
bütün kalýn, kara örtülerinizi
ç’alsanýz da
cümle dünyalýklarýmý!..
04. 10. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.