dürüst olmak gerek önce kendime
çünkü kazanan ve kaybeden benim
sular durulmuyorsa kirlidir daðým
gök vara yoða gürlüyorsa bendendir
bendendir çiçeklerin çabuk solmasý
rengimin sarýlýðý, aklýðý
kimse bilmez nasýl þiir okur yüreðim
yalnýz oturmam aslýnda tahtýnda güneþin
insan kelebektir, kuþtur, daðdýr, yokuþtur
ona çýkar tüm merdivenlerim
söz dinlemez çocuk hýzým
üstümde yürümeden sana geçemem
birini karalayýp diðerini seçemem insanýn
silseler de adýmý büyük defterden
küçük küçük sayfalar açar yüreðim
kalýn puntolarla adýný yazarým sevdanýn
ince uçlu kalemle direnmeyi iþlerim
bir gözünü yumarsan diðerini aç derim
hep istediðin gibi dönmüyor dünya
o büyük bir tamirhane, müþterisi çok
bazen iyi bir insan çýkar önüne sürer gerçeði
bazen ustanýn eli titrer gördüðü güzellikten
her insan farklýdýr sonuçta
benim olaðanüstülüðüm
onun için sýradan
bir masada
kazanmaktýr oyunu
ama önemini yitirir her þey
bir çocuðu hasta
yalnýz
yaralý
ölü gördüðümde
vururum
o hale getiren kuþlarý!
03.10. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.