ölmek için hiçbir aðaç kovuðunu kabul etmiyordu Yahya, ve büyüyordu Meryem’in yüzünde ki haya..
çaresiz kalmýþtým yorumlanmaz kabuslar içinde çözülmez kördüðüm.. ve ölmek üzere olan bir kuþ gibi göçlere imrendim.
kargýþlar, alkýþlar ve kar-kýþlar gördüm kervan geçmez çöllerin dipsiz kuyularda karanlýk þiirler ördüm ne Yakup oldu ardýmdan aðlayan ne de Züleyha bilirim parmaklarýný doðrayan, nergis kokusundan deðil, kardeþlerimin ellerinden öldüm.
esmer ve hüzünlü yüzüm ömrümün soyka encamýdýr mezarlar içinde sorgulardan döndüm bak alným cinnet sofasýdýr kalbimse kan-ter içinde Kerbela ve þimdi yaralarýmý sunuyorum sana yaralarýma tuz, bir yudum da su ver Leyla..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Garip Tuna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.