düþünüyorum çöplükte geçen yýllarý bir tavuk gibi ayaðýmýn dibini eþerek uzakta bir gölge deðil hani çukuru görünen tuvalet yanýnda oyun oynamak hem de cümle güzelliðini taþýyarak kolumuzda o çocuk yaþamlarýn dikiþ tutmaz gülmelerini gerçeðin olanca yükünü hissettirdiði anlarda hayatýn elini tutup koþmak yanýndakini görmek onun yanýndakini diðerini
önde yürürken yanýnda yürümek arkadaþýnýn bir yeleði paylaþýr gibi iki kardeþ bir umudu paylaþmak resmi birlikte yapmak bardaðý, içkiyi, tutan eli ayný gözle görmek iki kiþi beklenen yolcu, yarýn ayný kafesten çýkan eller
yaþadýkça anlýyor insan zamanla her þey yer deðiþtiriyor öyle uzun bir yol oluyor ki odayla mutfaðýn arasý bir türlü çay sunamýyorsunuz odadaki konuklarýnýza bir düþ deðil diyorsunuz mesafeler bu kadar uzun deðildi aramýzdaki yol hani çaydanlýðý babam alýp getirse önüne bisküvi dolu tabaðý koysam ölmemiþ, yaþýyor olsa, anne dese aðlamasam
doðum günüm kutlu olsun hayat..
03. 09. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.